Ζεράρ, Φρανσουά

(François Gérard, Ρώμη 1770 – Παρίσι 1837). Γάλλος ζωγράφος. Γιος υπαλλήλου της γαλλικής πρεσβείας, υπήρξε μαθητής του Ογκίστ Παζού και του Μπρενέ, κυρίως όμως του Νταβίντ (1786). Ο Ζ. ανήκει στη δεύτερη γενιά των Γάλλων νεοκλασικών και, μαζί με τον Αντουάν Ζαν Γκρο και τον Ζιροντέ Τριοζόν, στους διασημότερους οπαδούς του Νταβίντ. Η κομψή έκφραση, η πλούσια σύνθεση, η ωραία και αναπαραστατική πλοκή των μυθολογικών θεμάτων του (Βελισάριος, Έρως και Ψυχή, Κόρινα) και των ιστορικών σκηνών του (Η Μάχη του Αούστερλιτς, Η είσοδος του Ερρίκου Δ’, Η στέψη του Καρόλου Ι’, Η αποδοχή της αντιβασιλείας από τον Δούκα της Ορλεάνης), του εξασφάλισαν την προστασία του Ναπολέοντα και αργότερα τον τίτλο του βαρόνου (που του απένειμε ο Λουδοβίκος ΙΗ’). Η φήμη του στηρίζεται κυρίαρχα στις δυνατές και διεισδυτικές προσωπογραφίες του –περισσότερες από τριακόσιες– όπως εκείνες των μελών της οικογένειας του Ναπολέοντα, των Βουρβόνων, του τσάρου Αλέξανδρου, του βασιλιά της Πρωσίας, του Γουέλινγκτον, του Κανόβα, του Iζαμπέ, της Ρεκαμιέ κ.ά. Τα τελευταία έργα του (1832-36) ήταν τα προσχέδια των νωπογραφιών των τεσσάρων αλληγορικών μορφών (Η Πατρίδα, Η Δικαιοσύνη, Η Δόξα, Ο Θάνατος) για τα λοφία του τρούλου του Πανθέου στο Παρίσι που τα εκτέλεσε ο Λέον Καρβάλο. Προσωπογραφία του κόμη ντ’ Αρτουά, του κατοπινού βασιλιά της Γαλλίας Καρόλου Γ’, έργο του Φρανσουά Ζεράρ, ενός από τους γνωστότερους Γάλλους νεοκλασικούς ζωγράφους.